EDEN Immortal Place
Biofilija je fenomen koji je Eric Fromm prvi upotrebio da opiše sve psihološke orijentacije ljubavi prema svemu što je živo, što raste i razvija se. Za njega je to ljubav prema svim živim sistemima. Težnja ka afirmaciji života i svih njegovim svojstvima. Pojam je vrlo blizak Freudovom terminu Eros, jedina razlika je u tome što biofilija predstavlja našu psihološku strast, a ne biološki instinkt. Posmatrajući naše želje i strahove, naše ideje o tome šta je „idealni prostor“ u kome se odvija naša istinska neiskrivljena komunikacija sa prirodom, uzeću za primer biblijski trenutak - priču o rajskom vrtu. Prostor je predstavljen kao savršen ekosistem u kojem se, naravno, pojavljuju i akteri ljudske vrste, odnosno Adam i Eva. Ova idealna utopija, ili mesto koje predstavlja besmrtnost, izgrađeno na mitologiji, u koje duboko verujemo kao društvo, jedno je od pitanja koje me zanima tokom istraživanja samog projekta. Ovaj vrt, odnosno rekonstruisani mitološki prostor, ujedno je i rekonstrukcija društva, njegovih odraza i sistema koji propadaju svakodnevno i kojima svedočimo kako u prošlosti, sadašnjosti i neizbežnoj budućnosti. Instalacija sa cvećem predstavljena je kao rekonstruisano mesto naših prvih senzacija. Koristeći metodu - biosonifikacija - publika, može se povezati sa biljkama, a dodirivanjem i interakcijom može stvoriti zvuk, koji dolazi iz bioloških impulsa biljaka. Ovim činom mi - ljudi pokušavamo da „humanizujemo“ svet oko sebe, stvarajući savršeno utopijsko mesto. Predmeti napravljeni od silikona i bioloških materijala (kosa, nokti, prah sa kože) okačeni na metalne šipke, su tu da predstave rekonstruisana tela - koja odražavaju našu prošlost, naša prva sećanja. Koristeći plastične, ali i ljudske materijale, pokušavam da stvorim idealna buduća tela bez organa i nedostatka emocija. https://vimeo.com/manage/videos/548496386

Still Blooming
Mrtva priroda je čest motiv koji sa sobom nosi niz simbola i releksija u odnosu na period stvaranja. Sam izraz mrtva priroda (still life) na engleskom govornom području označava skup elemenata, naturalnih i onih koji su kreirani od strane ljudske ruke, a koji se pritom ne pomeraju. Rad “Still Blooming” podsredstvom aproprijacije referiše na umetničko delo „Flowers in a Glass Vase, with Pomegranates, on a Marble Balustrade” umetnice Rachel Ruysch, koje datira iz 1716 godine. Na slici je prikazan izvestan broj biljaka, voćnih i životinjskih elementa. Detaljnijom analizom slike, dolazi se i do zaključka da, osim postojećih i veoma snažnih simbola koji upućuju na ženski potencijal i senzibilitet, ona predstavlja na još jedan simboličan način rađanje prirode, obzirom da predstavljene biljke kreću da cvetaju u periodu od ranog proleća, pa nastavljaju duž kraja leta. Ženska seksualnost, izionomija, plodnost i reproduktivnost su motivi koji se ponavljaju prilikom čitanja simbola koji se konkretno na ovoj slici prezentuju kroz cveće i nar. Ideja da se ovi elementi upotrebe i postave u najpribližnije moguće stanje, koje se može videti na slici, jeste najpre na veštačkom održavanju nečega što će doživeti smrt pre ili kasnije. Korišćenjem staklenog zvona, pridaje se važnost postojećoj vizuelnoj predstavi, kao i održavanju simbolike koje je protkana kroz čitavu kompoziciju. Da li život (rast, plodnost, prisustvo, postojanje...) može da se sačuva ili pak nadogradi, i da li ovom vrstom inkubacije, simboličkim putem možemo da poverujemo da priroda može ostati “nepomična” ili u još boljem slučaju rođena i odgajana pod “idealnim” uslovima.

Closeness
Projekat “Bliskost” predstavlja nastavak dosadašnje prakse koja se tiče eksperimenta sa telom, bio materijalima i arhiviranja istih. Predmeti za ličnu higijenu u iziološkom i estetskom smislu su objekti ljudskih potreba. Koristeći ih oni postaju živi elementi koji nose zapise i informacije sa našeg tela. Da li telo u tom slučaju biva preneseno na drugi predmet i nastavlja da živi i razvija se, jedno je od pitanja koje se postavlja u odnosu tela i objekata. Gde nastaje i gde prestaje njihova veza na mikro nivou i da li ikada prestaje?