Plavi zec, Čudni zec, Jedini na svetu!
intervencije na pronadjenim objektima, zečija rukavica i otcepljene stranice knjige dimenzije variraju 2019. Često su životinje glavni akteri prvih književnih dela sa kojima se deca susreću, a karakteristično za njih je upravo to što su idealizovani na način da su uglavnom dobroćudnog karaktera i da, bez obzira što su u tim delima u čestom kontaktu sa lovcima, uspevaju da izbegnu svoju smrt na razne načine. Pesma “Plavi zec“, Duška Radovića, jedna je od prvih sa kojom se upoznajemo tokom školskog obrazovanja i koju takodje učimo napamet. Fascinacija ovom pesmom proizilazi iz glavnog motiva, plavog zeca, koji je kao takav unikatan i sposoban za vršenje najrazličitijih radnji. U poslednjoj strofi pesme zec uspeva da pobegne lovcu iz vreće nasamarivši ga kako ima želju da se dotera pred upoznavanje sa decom. Na tekstu intervenišem precrtavanjem te strofe i uz priložene otcepljene stranice pesme, prilažem jednu zečju rukavicu plave boje. Rad direktno dovodi u pitanje sisteme najranijeg školskog obrazovanja uspostavljanjem kontakta intervenisanog teksta i ofarbane zečije rukavice. Stvara se logički sled u kojem lukavi zec ne uspeva da u poslednjem momentu pobegne ushićenom lovcu i završava kao odevni predmet. Ovim intervencijama akcentujem postupak autora i obrazovnog sistema koji idealizuju odnose ljudi i životinja, a tom idealizacijom decu prepuštaju kasnijem suočavanju sa surovom istinom, u kojoj njihovi tadašnji omiljeni junaci zapravo ne uspevaju da nasamare svoga lovca. intervention on found objects, rabbit fur glovs and split pages of the book variable dimensions 2019. Often, animals are the main actors of the first literary works that children encounter, and it is characteristic for them that they are idealized in a way that is largely benign and that, despite the fact that in these works they are in frequent contact with hunters, they manage to escape death in various ways. The song "Blue Rabbit", by Dusko Radovic, is one of the first ones we are introduced to during our education and also one we learn by heart. The fascination with this poem stems from the main motif, the blue rabbit, which, as such, is unique and capable of performing a variety of actions. In the last verse of the song, the rabbit manages to escape the hunter’s sack by deceiving him with a false desire to clean up before meeting children. In my intervention, I alter the text by crossing this verse out, and present, along side the torn pages of the song, a single blue rabbit fur glove. The work directly calls into question the systems of the earliest school education by establishing contact with the altered text and the painted rabbit glove. A logical trail is created in which a cunning rabbit fails to escape the ecstatic hunter at the last moment and ends up as a garment. By these interventions, I emphasize the act of the authors and the educational system that idealize the relations between people and animals, and through this idealization leave children to later confrontation with the cruel truth, in which their favorite heroes then do not manage to trick their hunter.

MIRNO MOJE SRCE SPAVA
Intervencija na pronadjenom objektu, vez na krznu i koži srne 65x68 cm 2019. Ideja za intervenciju vezom na krznu srne proistekla je iz ispitivanja problematike savremene prakse lova koja se generacijski praktikuje i poštuje medju muškim članova familije sa očeve strane. Nakon dedine smrti, iz kuće uzimam sve trofejne predmete životinjskog porekla (rogove srndaća i krzna srna) i na njima vršim različite intervencije, kojima menjam njihovu dotadašnju funkciju. Krzno srne koje je služilo kao podni tepih kupljeno je za 70 dinara, što se da videti na poledjini krzna, na koži, gde je uz cenu hemijskom olovkom napisano i ime koje može označavati prodavca ili kupca. Donosim odluku da na istoj kožnoj poledjini izvezem selektovane stihove iz pesme “Mirno moje srce spava“, Desanke Maksimović, u kojoj je glavni motiv jelen na samrti, predstavljen kao izrazito emotivno životinjsko biće koje na večni počinak biva otpraćen dostojanstveno. Ovim vidom citiranja stvaram tekstualni dualitet koji se svojim sadržajem izrazito razlikuje u vrednovanju životinje koja je zajednički sadržalac u oba primera. Sa jedne strane, nečiji život biva sveden na svakodnevni kućni predmet vredan 70 dinara, dok sa druge istom biva odana počast u formi umetničkog dela. interventions on found objects, embroidery on roe deer fur and skin 65x68 cm 2019. The idea for an intervention through sewing onto the fur of a doe originated from examining the issue of modern hunting practices, which have been followed and honored by the male members of the family on the father’s side. After the death of my grandfather, I took all trophy items of animal origin (deer horns and doe fur) and perform various interventions on them, changing their function in the process. The doe fur, used as a floor rug, was bought for 70 dinars, which can be seen on the back of the fur where, along with the price, the name of either the seller or the buyer was written in ball pen. I made the decision to take this fur, and sew onto the back the lines from a song by Desanka Maksimović, “My Heart Sleeps Peacefully”, where the main motif is a dying deer, presented as an extremely emotive animal that takes its final rest with dignity. By quoting in this way, I create a textual duality that by its content altering the value of the animal that is the commonality in both examples. On one hand, someone’s life is reduced to a household object worth 70 dinars, while on the other it is honored as a piece of artwork.

Ni ti za mene, ni ja za tebe
Instalacija, jastučnica i 25kg morske soli dimenzije variraju 2018. Ideja za realizaciju rada proistekla je iz ličnog iskustva prevazilaženja posledica jednog privatnog odnosa kako bi se započeo novi, te i potrebe da se ta tranzicija izvrši na što bezbolniji način. Jastučnica iskorišćena za ovu instalaciju preuzeta je iz mog kreveta, odnosno skinuta je sa jastuka, a koju sam koristio upravo u tom periodu. Ukoliko, zapravo, posmatramo krevet sa svim svojim neophodnim sadržajima, primetićemo da ima odredjenu sličnost sa religijskim predmetima koji služe kao sredstvo putem kojeg prolazimo kroz razne katarzične procese, dok ne dodjemo do ponovnog stanja privremenog mira. Na krevetu, jastuku, odnosno jastučnici, bivstvujemo u različitim svesnim i nesvesnim stanjima. To je mesto na kome spavamo, sanjamo, plačemo, na kome se smejemo, imamo seksualne odnose…. Upravo kroz tu percepciju jastučnica biva izdvojena i ukomponovana sa morskom soli, poznatom kao transformator negativne energije iz predmeta i prostora u pozitivnu. Skidam je sa jastuka, u nju sipam so, a iz njenog procepa, mesta na kome se nalazi dugmad, a koje biva sagledano kao “rana”, oblikujem ostatak morske soli koji “curi” iz jastučnice u obliku suze. Postupak “curenja” morske soli iz jastučnice, simbolički korespondira sa mojom potrebom iz koje je i proistekao ovaj rad, a koji daje samoj izvedbi instalacije u prostoru odredjeni performativni karakter. Installation, pillowcase and 25 kilograms of sea salt variable dimensions 2018. The idea for the realization of the work came from the personal experience of overcoming the consequences of a private relationship in order to start a new one, and the need to make that transition in the most painless way. The pillowcase used for this installation was taken from my bed, it was taken off the pillow I was using at the time. If, in fact, we observe a bed with all its essential contents, we will notice that it bears a certain resemblance to religious objects that serve as a means through which we pass through various cathartic processes until we again arrive at the state of temporary peace. On the bed, pillow, or pillowcase, we exist in different conscious and unconscious states. This is the place where we sleep, dream, we cry, we laugh, we have sexual relations ... It is through this perception that the pillowcase is separated and combined with sea salt, known as the transformer of negative energy from the object and space into a positive one. I'm pulling it off the pillow, I'm pouring in it, and from its slip, the place where the buttons are located, which is regarded as a "wound", I shape the rest of the sea salt that "leaks" from the pillow in the form a tear. The process of "leaking" of sea salt from the pillowcase symbolically corresponds to my need from which this work originated, and which gives the installation itself certain performance-like character.