36 Pitanja / 36 Questions
Video about the work: https://youtu.be/pv3qY1MzhRg The interactive virtual video installation is the exhibition of videos that show people who participated in a psychological experiment that was designed to make them fall in love. The experiment was inspired by the studies of the scientist Arthur Aron. This virtual installation can be consumed with a V.R. headset, as a PC game or in another combination of screen and joystick. Every couple has their own 36 spaces, for every question one space. With multiple layers of virtuality in this work, it is intended to intensify the feeling of being inside the artwork: first layer is the very space of the virtual gallery; second layer are the videos of the couples, a filmic representation of a physical space; the third layer of virtuality are the stories, events and things discussed by the participants. NARATIVITY The narrative structure of this work is based on the structure and dramaturgy of the 36 questions designed by the psychologist Arthur Aron. As the questions progress, they get more intimate and intense. As the order of the questions is important, the order of rooms in gallery is therefore linearly set accordingly. INTERACTIVITY Visitor can move freely through this space. Interactivity serves the purpose of intensifying the sense of being inside the artwork. After the visitor enters a certain room, video projections automatically start. The video projections are on the other side of the room so the visitor can choose the distance from which they watch the video. SPACIALITY All the spaces are monumental: this is to evoke a feeling of sacredness of the space - as was done by countless sacral buildings throughout history. The absence of roof and the open vertical connection with the sky above enhances this feeling. Symmetry and linear spatial configuration make this otherwise complex space clear and intuitive. The movement direction follows the linear order of questions. DOCUMENTARITY The only instructions the participants were given were those to stay natural, spontaneous, with no time or other limitations: they can discuss a certain question for as long as they want. This spontaneousness guarantees an authentic testimony of a moment in time, of two people going through an experience together. Besides this qualitative value, there is also a significant quantitative value: a total of 19 couples and around 35 hours of video material make for a worthy material for a sociological, psychological, anthropological etc. study. VISUALITY This work is consciously using its digital nature as the core sensibility and aesthetics. Materials, scale, color - are all enhancing the general surreal and sacral feeling, while adding the digital, artificial touch. 36 pitanja, virtuelna video instalacija Video o radu: https://youtu.be/pv3qY1MzhRg Interaktivna virtuelna video instalacija je izložba videa koji prikazuju ljude koji učestvuju u psihološkom eksperimentu čiji je cilj da se učesnici zaljube jedno u drugo. Eksperiment je rađen na osnovu poznatih 36 pitanja psihologa Artura Arona. Svaki par ima svojih 36 prostora, za svako pitanje po jedan proctor. Ova virtuelna instalacija može da se konzumira kao kompjuterska igrica, preko hedseta za virtuelnu realnost ili u određenoj kombinaciji hardvera, ekrana i džojstika. Ovaj rad se u osnovi bavi različitostima i sličnostima između medija filma, video umetnosti, video igrica i virtuelne realnosti. Cilj ovog rada je napraviti umentičko delo na preseku ovih medija. Ideja je višeslojnom virtuelnosti ovog rada povećati osećaj uronjenosti u ovo delo: prvi sloj virtuelnosti je sam prostor virtuelne galerije; drugi sloj su videi parova, filmska reprezentacija fizičkog prostora; treći sloj virtuelnosti su priče, događaji i stvari o kojima razgovaraju učesnici. NARATIVNOST Narativna struktura rada potpuno se oslanja na strukturu i dramaturgiju pomenutih 36 pitanja, sastavljenih od strane psihologa Artura Arona i njegovog tima. Kako pitanja odmiču, postaju intimnija i intenzivnija. Kako je redosled pitanja bitan, prostori u galeriji su poređani linearno. INTERAKTIVNOST Posetilac se može slobodno kretati kroz ovaj virtuelni prostor. Nakon što posetilac uđe u određenu prostoriju, video projekcija se automatski pokreće. Video projekcije se nalaze na drugoj strani prostorije te je na posetiocu da odluči sa koje razdaljine će da posmatra ove snimke. Interaktivnost povećava osećaj bivanja unutar umetničkog dela. PROSTORNOST Svi prostori su monumentalni, kako bi se evocirao osećaj sakralnosti prostora - kao što je slučaj sa brojnim arhitektonskim zdanjima sakralnog tipa tokom istorije. Odsustvo krova i otvorena vertikalna veza sa nebom takođe pojačava ovaj osećaj. Simetričnost i linearna prostorna konfiguracija čine da ovaj prostor bude jasan i kretanje intuitivno. Pravac i smer kreanja jasno prate redosled pitanja. DOKUMENTARNOST Jedina uputstva koja su izrečena učesnicima eksperimenta je da budu prirodni, spontani, bez vremenskog ograničenja: mogu pričati o pitanjima koliko god žele. Ova spontanost garantuje autentično svedočenje o jednom momentu u vremenu, o dvoje ljudi koji prolaze kroz jedno iskustvo zajedno. Pored ove kvalitativne vrednosti, postoji i značajna kvantitativna vrednost: ukupno 18 parova i oko 35 sati snimljenog materijala osim što doprinose estetskom doživljaju čine i značajan materijal za potencijalno sociološko, psihološko ili antropološko istraživanje. LIKOVNOST Ovaj rad svesno koristi svoju digitalnu prirodu kao osnovu svoje estetike i senzibiliteta. Materijali, razmera, boje – sve su tu da povećavaju osećaj nadrealnosti i sakralnosti.

Prvi poljubac / First Kiss
First Kiss https://www.youtube.com/watch?v=75t8rD_jiGI short experimental film, 8 min The film questions the notions of normal by reimagining societal rituals, norms and ceremonies. Direction, script, scenography, costume, postproduction: Stanko Gagrčin Prvi poljubac https://www.youtube.com/watch?v=75t8rD_jiGI kratki eksperimentalni film, 8 min Film preispituje pojam “normalnog” kroz prikaz drugačijih, izmišljenih društvenih rituala, običaja i vrednosnih sistema. Režija, scenario, scenografija, kostim, postprodukcija: Stanko Gagrčin

Yugowave
Yugowave je virtuelna audiovizuelna instalacija. Prostorno je struktuirana nalik lavirintu sačinjenom od starih televizora koji prikazuju muzičke spotove iz doba Jugoslavije dok se istovremeno čuje sveprisutno zvučno komešanje govora jugoslovenskih političara, ratnih generala, dnevnika i druge vrste audio materijala, npr iz samog jugoslovenskog rata devedesetih godina. Prostor je velik sa mnoštvom manjih celina u potpunosti ili delimično izgrađenih od televizora, ali i elemenata poput rastinja i biljaka. Autor: Stanko Gagrčin Dizajn zvuka: Luka Jovanović NARATIVNOST Svaki muzički spot ima svoju priču: način na koji su se izvođači shvatali i predstavljali, kako su se određivali u odnosu na aktuelne tokove – svi ti slojevi su prisutni u svakom muzičkom spotu određenog doba. Kada se kontekstaulizuju u jednoj “virtuelnoj dilvjini” među sveprisutnim zvučnim narativom ratnih govora i zvukova, daju vrlo autentičan i živopisan pogled na stanje jugoslovenske, evropske i ljudske civilizacije u jednom trenutku u vremenu - krajem 20. veka Nove ere. INTERAKTIVNOST Sam prostor je fiksan, ali mogućnost kretanja kroz prostor i istraživanje istog značajno doprinose osećaju uronjenosti u delo. Takođe, pojedini televizori će reaktivno reagovati na prisustvo gledaoca – paleći se ili gaseći se kada se neko približi. PROSTORNOST Lavirintska prostorna konfiguracija prostora ima za cilj povećanje osećaja izgubljenosti, dezorijentisanosti i zarobljenosti u tom paklenom svetu destruktivnog populizma i uništene kulture. Uprkos nadrealnoj prirodi instalacije, radiće se na što većem realizmu u prikazivanju prostora i stvari, radi što većeg osećaja prisustva i realnog doživljaja. DOKUMENTARNOST Svaki muzički spot je autentičan proizvod jedne kulture, i samo skupljanje na jedno mesto ovih spotova predstavlja vrednu kustosku, antropološku celinu. Ali spajanje i jukstapozicioniranje tog skupa sa isto tako realnim i autentičnim zvučnim zapisima koji svedoče o fatalnim idejama i propasti jedne državne tvorevine kontekstualizuje čitavu celinu na potpuno novi način, dovodeći u vezu kompleksnosti jedne kulture. LIKOVNOST Stilski težiće se što većem hiperrealizmu u prikazivanju ovih nadrealnih prizora – što je sa današnjim tehnološkim mogućnostima zahvalniji posao nego ikada pre. Senzibilitet ovog rada snažno se oslanja na eklektične postmodernističke estetičke tradicije vaporwave-a, seapunk-a i cyberpunka. Medij virtuelne realnosti se vrlo prirodno slaže sa fluidnom, subliminalnom estetikom digitalne umetnosti. Yugo Wave is a virtual spatial/video/audio video installation. It is a labyrinth-like structure consisted of old TVs showing music videos from the former Yugoslavia while speeches of war-mongering politicians are heard, together with “white noise” and audio material from the war itself. The space is big, with many different rooms, but completely built from TVs. As the spectator moves through the installation consisted of numerous TVs, new generic spaces are randomly being generated.Author: Stanko Gagrčin Sound design: Luka Jovanović NARATIVITY Every music video tells a story of its own: how did they present themselves, what was trendy, what was counter-culture – all those layers are present in every music video of any era. When put all on one “virtual wasteland” along with the omnipresent audio narrative of war speeches and sounds, they give a wider perspective Yugoslav, European, global civilization of the 20th century. INTERACTIVITY The ocean waves on the ground and the installation itself can not be moved by the spectator but the music videos do react to person’s moving: some of them turn on only when in close proximity to the spectator. Also, the closer the spectator to the music videos, the more clear and loud becomes the politician’s speech. SPACIALITY The spatial structure made out of TVs can be high and omnipresent but not heavy. The space is endless but light: there lies the contrast between the eerie memories of war and the calmness of waves. The effect of this surreal space is enhanced by the hyperrealism. DOCUMENTARITY All those music videos are authentic and just gathering them presents a valuable anthropological exhibition. But putting them in such a context gives them a more universal meaning and significance. VISUALITY The surrealistic approach is today more exciting than ever: the hyperrealism works great with fluid, subliminal aesthetics of digital art