Chasing tails
Chasing tails (2015) Chasing tail se rad izveden kombinovanim materijalima i tehnikama ( crtačka sredstva, aerosol sprej, akrilik-crtanjem, grebanjem, upotrebom šablona, slikanjem), na devet kvadratinih medijapan pločan dimenzija 30x30 cm. Rad se na verbalnoj, vizuelnoj i metaforičnoj razini poigrava idejom besmislenog i uzaludnog kretanja u krug, referirajući pri tom na uobičajene, očekivane ili pak diktirane modele ponašanja-kretanja koje posmatrano na nivou bilo kog od devet fragmenata stvara iluziju postojanja cilja, dok sagledano u celini jasno ocrtava kružnu putanju - koja ne vodi nikuda.

Mural - Dom omladine Pančevo
Mural, Dom omladine, Pančevo (2015) Mural izveden na fasadi zgrade Doma omladine u Pančevu naslikan je u junu 2015. godine. U pogledu upotrebe vizuelnih sredstava, ovaj crtež u prostoru se u najvećoj meri oslanja na samu dinamiku kompozicije, na kojoj počiva utisak stremljenja napred, čime se utiče na izrazitu vizuelnu statičnost masivnog krila zgrade na kojoj se crtež nalazi. U idejnom smislu, mural razmatra odnos očigledno različite jedinke u odnosu na grupu, ostavljajući posmatraču dva moguća pravca čitanja – plava ptica može biti lider koga ostatak jata prati ili otpadnik od jata. Obe mogućnosti dovode do pitanja koja suštinski preispituju poziciju pojedinca u gomili. Ako je plava ptica lider – zašto mi je potreban neko da me vodi, a ako je otpadnik- da li bih ja imao/la hrabrosti da napustim sigurnost koju garantuje pripadanje grupi? Oba se svode na isto – da je za tebe biti deo uniformne grupe znači biti siguran ili biti neslobodan?

#100bučnih
#100bučnih (2016) #100bučnih je rad sproveden u formi ulične akcije koja je izvedena u periodu od februara do kraja marta 2016. godine na ulicama Beograda. Koncept rada zasniva se na preispitivanju stereotipa koji se odnose na različite vrste negovorenja i njihove uzroke. Cenzura i autoncenzura koji su do zastrašujućih razmera postale deo čak i svakodnevnog ophođenja učinile su mi se kao važno polje za eksperiment i istraživanje, a ulica, neizbežna i svakome dostupna je poslužila delom kao „scenografija“ za dokumentarni materijal koji za radom ostaje, ali i –što je mnogo važnije – kao umetnički resurs i integralni deo svake od oko sto pojedinačnih malih intervencija (aplikacija, crteža, objekata) koje čine celinu rada. Ptice, odabrane kao prepoznatljiv (mada donekle i stereotipan) simbol slobode koji ujedno služi i kao asocijacija na zvuk i glas, praćene kratkim komentarima koji se odnose na govorenje/ćutanje ili postavljene u prostorni kontekst u odnosu na koji predstavljaju drastičan kontrast , (p)ostavljane su na ulici sa namerom da na verbalnoj i vizuelnoj ili pak samo vizuelnoj razini na trenutak izazovu posmatrača na neku vrstu preispitivanje soptsvene pozicije u odnosu na temu negovorenja.