Dust Studies
Can you imagine a being more crazed with sadness than a messenger who can deliver nothing?* Inkjet printovi na arhivskom papiru 15x15 cm u saradnji sa Aliom Zapparovom. 2013 Dust Studies je zajednički projekat koji vode Alia Zapparova i Mia Ćuk a koji se bavi ispitivanjem poetike grada, njegovim nepredvidivim površinama i izgubljenim detaljima. Stakleni negativi iz ove serije potiču iz 1911. godine i nađeni su slučajno, u podrumu antikvarnice međusobno zalepljeni i oštećeni. Pažljivom restauracijom došle smo do prikaza koji su uz pomoć čistog sunčevog svetla ponovo postali vidljivi. Ipak, scene i figure na zamagljenom staklu su nejasnog porekla i njihovo značenje je nesigurno. Bačene senke predstavljaju ‘treći’ prostor, prostor poruke koji se menja i pokreće paralelno sa nastajanjem i povlačenjem dnevne svetlosti. Prikazi postaju sve slabiji, da bi se ponovo pojavili sledećeg dana, vodeći do nestajanja ne samo slike već i prostora koji je ona zauzimala. Traganje za istorijskim narativom ovde je zamenjeno idejom kontakta izgubljenog objekta sa sunčevom svetlošću, koja čini da predmet postane slika, još jednom. *Naslov je preuzet iz predavanja Mark Cousins-a na temu “Gde je svakodnevni život?” Architectural Ascotiation London, oktobar 2012 Ovaj projekat prvi put prikazan je na izložbi sa temom “Materijalno Svetlo” (2013) zajedno sa delima Julie Margaret Cameron (portret Beatrice Cenci c1869. i portret Alfred Lord Tennysona c1870 godina) i Henry Peach Robinson-a (When the Days Work is Done 1877 godina) www.duststudies.org

Where I Am Not
slajd projekcija/ knjiga, 2013 Serija portreta začeta na ideji psihološkog stanja otuđenja stanovnika velikih gradova. Ljudi na fotografijama nalaze se u prevozu, u prostoru temporalnosti koje se najčešće doživljava kao ne-vreme. Dok putujemo, nestrpljenje da stignemo na željenu destinaciju dovodi do određene vrste rezigniranosti prema mestima na kojima smo osuđeni čekati dolazak na željenu lokaciju. Ipak ova javna mesta ponekad nesvesno doživljavamo kao svoj najintimniji prostor, okupirajući ga ne samo fizički već i mentalno. Pa tako klizeći gradskim pejzažima doživljavamo niz psiholoških promena i paralelnih putovanja. Iza stakla, mi nismo samo putnici već i sanjari, nesvesni spoljašnjeg sveta. Ova koncepcija bliska je idejama psihogeografije koju je Gi Debor (Guy Debord) opisao kao “studiju zakona geografskog okruženja na emocije i ponašanje pojedinaca” (Debor).

Paper on Paper
Paper on Paper/ Papir o Papiru knjiga 10x15cm, 2013 “Živeti znači ostavljati tragove” -Walter Benjamin Projekat sagrađen na arhivi zaostalih papirića pronađenim u knjigama pozajmljenim iz biblioteke. Obrćući funkciju obeleživača i stavljajući u prvi plan ne knjigu već “propratni sadržaj” pokušavam saznati nešto više o samom anonimnom čitaču. Fragmenti i delići nečijeg čitanja javljaju se kao mikronarativi koji su stavljeni u fokus u odnosu na narativ unutar same knjige. Papir o Papiru sadrži četiri tematska poglavlja, a u središnjem delu knjige nalazi se odeljak sa sinonimima za reč “papir” nađenim u različitim istorijskim rečnicima. Pa tako papir u rečniku pomorstva ne označava isto što i papir u rečniku štamparstva. Jedan primerak knjige Papir o Papiru nalazi se u biblioteci Univerziteta Vestminster.