Memento
/performans, foto dokumentacija 2013 U relativno stabilnom društvu, neopterećenom prošlošću, pamćenje i istorija su odsečnije razdvojeni nego kod kriznih društava opterećenih revanšizmom, gde se pamćenje i istorija prožimaju, a u trajnim krizama čak i stapaju do neprepoznatljivosti. [Pierre Nora] U okviru Hub for Serbia-Kosovo Cultural Exchange rezidencijalnog programa, organizovanog od strane Alternativnog kulturnog centra i Centra za mir i toleranciju iz Gračanice, krajem oktobra 2013. godine izvela sam performans, bez publike, dokumentovan fotografijama i video zapisom. Uzimajući u obzir specifičnosti i socijalno-političku situaciju na Kosovu, a koristeći se sećanjima svoje porodice, želela sam istražim granice i mesta prožimanja istorije i pamćenja. Referišući na ideje antinacionalizma i multikulturalizma na kojima je jugoslovenski socijalizam u načelu počivao i shvatajući multikulturalizam kao normalno ljudsko iskustvo gda je individua, a ne grupa, nosilac kulture [Ward Hunt Goodenough], rad započinjem prikupljanjem fotografija i beleženjem sećanja moje bake iz perioda njenog života u Prištini između 1956. i 1967. godine. Internalizacijom njenih sećanja, kao i re-izvedbom izabranih fotografija, a po uzoru na post-konstruktivističko razumevanje sećanja kao aktivnog reprodukovanja doživljaja, pokušala sam da istražim samu fenomenologiju pamćenja i konstruisanja istorije. U Prištini sam tokom svog boravka locirala mesta sećanja, a izrazit simbolički potencijal i vividna atmosfera na fotografiji moje bake na krovu u trenutku igranja hulahopa, razlozi su zbog kojih sam izabrala da ponovim upravo tu scenu. Jedini hulahop koji uspevam da nađem u Prištini kineske je proizvodnje i dečija je verzija rekvizita. Bilo je skoro nemoguće zavrteti ga.

Danse Macabre
/dvokanalna video instalacija sa zvukom, serija fotografija, audio zapis 2013 Paljenje sena nakon žetve predstavlja regularnu praksu u ruralnom delu Srbije. To je način da se raščisti i pripremi polje za zimu i narednu sezonu. Jagnje naručuje moj otac od lokalnog uzgajivača i mesara, zarad obeležavanja četrdesetodnevnog pomena od smrti njegove majke. Služenje jagnjetine ili ovčetine na jednom od najvažnijih parastosa jeste uobičajna praksa na jugu Srbije. Ovaj običaj naziva se Dušni brav i predstavlja prinošenje žrtve, način kojim se živi čašćavaju mrtvim zarad pokoja duše umrlog. Obe prakse jesu stari običaji koji se uprkos činjenici da su ilegalni do danas praktikuju u Srbiji. Postavku Danse Macabre čini dvokanalna video instalacija sa zvukom, serija fotografija i audio zapis. Sva tri rada u instalaciji traju nezavisno jedan od drugog, tj u nezavisnim loop-ovima i time omogućavaju uvek drugačije čitanje rada. Zvuk koji prati instalaciju jeste ponovno izgovaranje reči moje bake, a dokumentarni audio zapis razgovora, snimljien krišom, dostupan je na slušalicama. https://vimeo.com/86129041

James Blond
/digitalna fotografija, digitalna i offset štampa na staklu 2012 It is the reflection of a profound reality; it masks and denatures a profound reality; it masks the absence of a profound reality; it has no relation to any reality whatsoever; it is its own pure simulacrum. [Jean Baudrillard, on The Divine Irreference Of Images, Simulacra and Simulation, 1981] U nameri da transponujem virtuelni prostor u fizički, kao i da same korisnike virtuelnog prostora pozicioniram unutar istog, odnosno ekrana koji posmatraju, menjam strane doživljaja postavljajući posmatrača u ulogu posmatranog. Odnos u kome su ova dva prostora suprotstavljena pokušala sam da istražim uz pomoć kosom definisanih virtuelnih identiteta tj. avatara, koji izazivaju nelagodu i zaziranje posmatrača. Rad nosi naziv James Blond što je istovremeno i ime avatara koji koristim na mreži. Karakteri su izvedeni uz pomoć kompjuterske kamerei i digitalne manipulacije, a potom odštampani na staklu kako bi simulirali vizual video razgovora kao i samog kompjuterskog monitora.