We live on a star (2014)
Zvučna i svetlosna instalacija Model za ovaj rad je nastao 2012. kao predlog za izložbu u Henie Onstad Art Centre u Oslu, povodom godišnjice bombaškog napada na zgradu vlade Norveške i masakra na ostvru Utøya. Na idejnoj osnovi modela radio sam sa norveškom umetnicom Lise Wulf. Na ovom konkursu tada nismo prošli i rad je čekao na priliku za realizaciju skoro dve godine. Instalacija se približava formi Pozorišta čula (Sensory Theatre), ima trajanje 3 minute i mišljena je za jednog posetioca koji u instalaciju ulazi pojedinačno. Posetilac ulazi u kutiju 2x2 m, u početku biva ubačen u spokojnu atmosferu zvezdanog neba. Opušten, meditativan i umirujući ambijent naglo se preobraća u nesigurno, uznemiravajuće okruženje uz pomoć promena u korišćenju zvuka i svetla. Na kraju čovek biva vraćen u realnost i gradsko okruženje. Kutija je ozvučena souround tehnikom i sub wooferima, koji daju fizički osećaj zvuka. Zvučnu sliku je komponovao i animirao multimedijalni umetnik Beno Gec, koristeći originalne snimke zvukova iz prirode i urbanog okruženja. Osvetljenje je takođe programirano, povezano sa zvukom i vizuelnim utiscima koje smo želeli da postignemo. U delu agresivne atmofere, zvukovi pucanja i eksplozija izanimirani su i projektovani na dve strane kocke. Svetlost ulazi kroz rupe koje ostavlja svaki pojedinačni "hitac". Zraci svetlosti su vidljivi zbog prisustva dima doziranog dim mašinom. Svetlost puni unutrašnji prostor i ostavlja posetioca zatečenog u mreži svetlosnih tragova. Kulminacija nastupa onog trenutka kada je prostor ispunjen svetlošću, koja gradi unutrašnje strukture i oblike, kroz koje posetilac može slobodno da se kreće. Ovim radom smo želeli posetioca staviti u neposredni položaj, izložiti ga i tamo ga ostaviti samog. Utisak, naravno, biva dodatno pojačan činjenicom da se nalazi sam u celoj stvari. Instalacija se ne bi trebala shvatiti jednoznačno kao prikaz onoga što se desilo toga dana u Norveškoj, može biti sagledana i univerzalno kao nekontrolisana agresija koja se može dogoditi bilo gde i njen odraz na čoveka, kao jedinku, koji biva (ni kriv, ni dužan) izložen, prepušten svojim strahovima, unutrašnjim porivima i na kraju izbačen u neizvesnu realnost. Naziv rada "We live on a star" je ironičan i preuzet je iz naziva tapiserije norveške umetnice Hannah Ryggen, dimenzija 3x4 m, koja je oštećena u napadu na zgradu vlade Norveške 22. jula 2011. u Oslu. Instalacija "We live on a star" biće premijerno predstavljena 10. septembra na otvaranju sezone pozorišta Španski Borci u Ljubljani. Vidimo se tamo!

Ponovo radi bioskop (2012)
video – performans http://www.youtube.com/watch?v=2zPPHjRVXb4 U Jalovik sam prvi put došao 2011. da obiđem prijatelje koji su te godine učestvovali na sazavu kolonije. Tada sam primetio veliku prostoriju napuštene bioskopske sale. Ogromna prostorija služi kao golubarnik, dok čeka da propadne, deca ponekad igraju fudbal u njoj. Kada sam sledeće godine bio pozvan da učestvujem u radu kolonije želeo sam da napravim rad koji bi radio sa ovim prostom, njegovim dimezijama i uopšte zaboravljenom funkcijom koju ima potisnutu u svojoj memoriji. Ovo je scensko- performativan rad, dokumentovan videom, ali istovremeno radi i sa prostorom na skulptorski način. Gradeći ritmiku kretanja jednostavnim pokretima klatana, savladavam dimenzije celog prostora. Kada je ritam uspostavljen, klatna kao da stvaraju nečujnu muziku i prostor počinje da diše. U trenutku kulminacije, voda počinje da pada sa tavanice i formira se vodeni zid duž jedne čitave širine prostora. Svetlo koje prolazi kroz ovaj vodeni zid stvara dugu. U tom trenutku ritmično kretanje biva narušeno i cela kompozicija kreće da nestaje u haotičnom kretanju i sudaranju klatana. U ovom radu koristio sam se iskustvom koje sam stekao radeći u pozorištu Španski borci u Ljubljani kao tehničar za svetlo i scenografiju. U ovoj instalaciji upotrebio sam scenske elemente iz više predstava na kojima sam sudelovao.

Hod po vodi (2011)
Ovim radom spojio sam dva suprotna stanovišta: mitsko-religoizni sa savremenim vojno-tehnološkim. Ideja hoda preko vode koja u hrišćanstvu i judeizmu ima religiozno tumačenje u današnjem sistemu političke kontrole kretanja i migracija stanovništva uzima nova značenja. Kretanje u zadatom ambijentu (pejzažu) se uočava prenosnim radarskim sistemom PR15 i prenosi na površinu vode na kojoj se stvaraju promenljive slike talasa. Zvučni signal kretanja, koji se javlja kao prateća međufaza u prenosu radrskih signala, se direktno prenosi. Kretanje različitih vojnih formacija, uočeno tokom vežbe na vojnom poligonu, prenosi se na koordinate i tačke na monitorskoj slici, ili u slučaju ovog rada biva kontrolisanim kapanjem vode preneseno na veličinu bazena, u rasporedu poput svetlećih tačaka na radaskom monitoru. Radar koji sam koristio razvija moj stric , naučnik, koji mi je ustupio ovu tehnologiju i dao potrebne snimke. Radar PR 15 kontoliše kretanje u prečniku 16 km. Slične radarske sisteme koriste vojske i policije širom sveta za kontrolu granica, aerodroma, ostalih značajnih objekata, a može se koristitii i u direktnim vojnim sukobima. Ovaj radar je pravljen prema uzoru na izraelski prenosni radar nove generacije. Sličan radarski sistem se koristi u Gazi, ima ulogu u otkrivanjima kretanja zaraćenih snaga i sprečavanju slobodnog kretanja stanovništva.