Tear Objects, 2006/2007

"Serija skulptura Tear Objects obuhvata sedam  oblika (polirani aluminijum) koji su proizišli iz Sanjinog lica. Umetnica je uzela otiske svog lica, odabravši zakrivljene površine čija fluidna forma prati obline lica. Izliveni gipsani odlivci su,polirani tako da poseduju reflektujuci kvalitet, izloženi su u prostoru. Ali, Sanja ih vraća na mesto postanka – u nizu fotografija koje predstavljaju umetnicine autoportrete sa nastalim objektima. U akciji “vraćanja” objekata na  sopstveno lice, Sanja ih postavlja na deo lica sa koga su proizišli – tvoreći tako  oblik koji je po svojoj prirodi suprotan protezi – ovo je “lep dodatak” – nepotreban, organski ukras prirodnom obličju. Potencirajući metalni kvalitet samog objekta, na ovim  fotografijama Sanjin lik takodje dobija povišen sjaj. Forma koju njena kosa pravi odgovara aluminijumskim oblicima. U sferi samo-predstavljanja, Sanjini autoporteti se nadovezuju na tradiciju ženskih auto-portreta koji instumentalizuju kategoriju lepote i okrenuvši se sebi dopuštaju da lepota  bude prisutna –  ne više kao objektifikacija ženskih atributa. Počev od sedmadesetih godina dvadesetog veka, kada umetnice uspevaju da osvoje kategoriju samo-predstava  u kojima ženska lepota dominira i prevazilaze optuzbe o narcisoidnosti (Katharina Sieverding, Rebecca Horn, Marina Abramovic, Hannah Willke.) Umetnice koje  se danas bave ženskom lepotom u žanru auto-portreta, i dalje pronalaze nove načine istraživanja veze izmedju prikazivanja sopstvenog identiteta i njegove pojavnosti, upravo kroz lepotu. Sanjini radovi pripadaju ovoj struji savremene umetničke produkcije." Jovana Stokić

Playing piano in the empty room, 2007

Rad is serije Playing instruments/objects in the empty room predstavlja polazište za razvijanje teme o de-funkciji objekata. Uzeti su predmeti, muzički instrumenti, kojima je promenjena njihova autentična forma i oduzeta funkcija. U akciji stajanja i dodiru sa skulpturom/klavirom, naglasak je na odnosu rezonantnosti između tela, objekta, i prostorije/mesta. „Dok su muški instrumenti u saglasju sa autorkinim telom i omogućavaju rezonantnost, ženski instrumenti zaustavljaju disanje. Otisak autorkinog tela u Playing piano in the empty room, ukazuje na nedovoljnost ženskog tela i neophodno prisustvo muškog subjekta, čiji bi ono bilo efekat.“ Maja Ćirić

Gift, 2007

Ova skulptura pripada seriji muških instrumenata iz projekta: Playing instruments/objects in the empty room. Napravljena je da stane u šake, i da se formira prema njihovom otisku. Urađene su dve serije dokumentarnih fotografija, crne/bele i u boji. Skulptura je postavljena isped fotografije, i viđena iz jednog određenog ugla se poklapa sa fotografisanom. Ovako izloženi rad govori o želji za komunikacijom sa drugima, ujedno i, komunikaciju sa unutrašnjim, intimnim smislom i značenjem. Takođe, prisutna je igra reči u njenom suprotnom značenju: na engleskom znači: dar/poklon, na nemačkom: otrov.

Corridor/Final Wall, 2006

Video instalacija Corridor-Finall wall zauzima prostor šest metara dugačkog hodnika, smeštenog u dato okruženje, čime formira novi prostor u realnom, postojećem prostoru. Video rad u instalaciji se igra sa odnosima perspektive i prostora, a polazište je produbljivanje linearne perspektive. Video projekcija je stajala na kraju dugog hodnika, i kako se publika približavala ili kretala ispred projekcije, tako su se slike usaglašavale sa posmatračevim pokretima. Figure u videu su skrivenih identiteta i govore o usamljenosti postojanja, sa povremenim susretima, i preklapanjima. Video projekcija postaje beskonačni ciklus ponavljanja kretanja. Stvarni prostor se produbljuje virtuelnim. Prisutan je zvuk disanja, prvo se čuje zvuk iz jednog izvora, a zatim slede nekoliko preklopljenih.  http://www.youtube.com/watch?v=A554rUXGfgc&feature=youtu.be

Saxophone ballad, 2007

U video radu Saxophone ballad for a vibrato breath (want to talk like lovers do) su  prikazane dve strane vidljivog polja: muška i ženska. Komunikacija ovih subjekata se  odigrava kroz predstave muškog prostora koji je crno-beli, i ženskog u boji. Dve radnje se paralelno odvijaju: sviranje na instrumentu i u drugoj, igra sa instrumentom u tišini, i povezuju se u jednu celinu, nagoveštavajući atmosferu intimnog odnosa dvoje ljudi. Na početku se želi naglastiti razlika između protagonista, da bi se na završetku obe strane sjedinile i sugerisale da je ljubav moguće dostići, makar i na momenat. http://youtu.be/2tMQCtRX75g

12, 2008

Tri crteža iz serije 12, koja predstavlja dvanaest crteža o 12 gradova, tokom 12 meseci putovanja po Evropi, u koje su upisani memorijalni segmenti utisaka različitih mesta. "Svaki crtež je jedinstven, imenuje jedan grad i iznosi nameru umetnice da ga obeleži svojim izborom od najekspresivnijeg do najdelikatnijeg osećaja i razloga preuzimanja, prenošenja i otiskivanja u prosor fotografijom, crtežom, bojom, senkom. To je svakako najvažniji kreativni čin identifikacije sa modelom predstavljanja u neposrednom postupku izvođenja. Umetnica otkriva sceničnost prostora događaja i istovremeno, uvodi enigmatske pojmove traženja i prepoznavanja finalnih značenja. Ona ne skriva svoju opčinjenost i transponuje kroz mnoge idenifikacione likove, uvek na drugi način, težeći ka prepoznavanju i apostrofiranju nekih bitnih karakteristika izabranih umetnika, od Bojsa, Oldenburga, Sera, Kunsa, Akonćija, Rausenberga, Barnija, Van Goga, Triše Braun, O’Gerija... do Bečke secesije i akcionista. U celini, objedinjavanjem određenog vremena, prostora i događaja kroz 12 selektivnih listova, Sanja Ždrnja ispunjava svoju performativnu nameru da predstavi vidljive i nevidljive odraze sebe, unutar i izvan prostora rada, one koja gleda i koju gledaju." Biljana Tomić

On the edge, 2006

U radu On the edge je polazište i opservacija usmerena ka otkrivanju zakonitosti mere i odnosa umetničkih događaja prošlosti sa izdvajanjem pojedinosti vlastitog iskustva i njihovom spoju. Fotomontaža formirana od dva različita događaja pravi drugačiju, nadrealnu situaciju.

Mirror, 2005

Serija digitalnih fotografija Mirror je nastala u Muzeju, gde sam kao posetilac više uživala u svemu drugom, osim u samim izloženim radovima. Ova iskrivljena ogledalna površina koju sam pronašla na ulazu je poslužila za rad. Noge su izgledale talasaste, iznad glave sam imala oreol, prostor je bio kao pod vodom. Dekonstrukcija lične telesne predstave je polazište ovog rada.

Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me, 2009

Serija fotografija i fotomontaža pod nazivom Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me iz 2009. godine govori o identitetu koji se traži, i koji sebe telesno projektuje u razne situacije. Raspored naizgled nepovezanih slika u dugačkom nizu pravi atmosferu sna. Naslov rada je uzet od istoimene pesme grupe The Smiths.

All Things Involved In All Other Things, 2012

Projekat All things involved in all other things se odnosi na interaktivnost različitih sadržaja, kroz događaj performansa, zatim, snimanje, analizu, manipulaciju i reprodukciju video slike, kao i izradu skulptura. Polazište je muzički performans koji  svojim zvukom i pokretima muzičara menja strukturu video radova u formi triptiha. Ovaj događaj kombinuje video, muzičku, prostornu instalaciju u interakciji sa telom performera. Objekti/skulpture su nastali iz situacije prevođenja vrednosti vremenskih umetnosti, kao što su muzika, performans i video rad i na taj način predstavljaju dokumentaciju performansa koji se odigrao u galerijskom prostoru. Projekat se bazira na performativnosti jednog događaja koji se prevodi u jedan novi doživljaj, a to je doživljaj trodimenzionalnosti i jednog drugačijeg saopštavanja dogadjaja i stvarnosti. http://youtu.be/ugEH-rPW-8Y

O meni

Sanja Ždrnja je rođena, u Beogradu 30. 8.1979. Diplomirala je na Višoj školi za primenjenu i likovnu umetnost, odsek: Vizuelne umetnosti u marketingu i na Fakultetu likovnih umetnosti, Univerzitet umetnosti u Beogradu, odsek: Vajarstvo, klasa prof. Mrđana Bajića. Član je ULUS-a od 2007. godine. Izlagala je na brojnim grupnim izložbama i festivalima u zemlji (Beograd, Novi Sad, Pančevo, Smederevo, Pirot, Sopot, Kikinda, Gornji Milanovac) i u inostranstvu: Nemačkoj (Dizeldorf), Austriji (Grac, Salcburg), Španiji (Vitorija), SAD-u (Sakramento, Njujork), Francuskoj (Pariz), Italiji (Rivoli), itd. Samostalno izlaže od 2007. godine u galeriji Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu (“Self Act”), galeriji Doma omladine u Beogradu (“Playing instruments = objects in the empty room”), u Dizeldorfu: “Kunstpunkte–open studios”, u galeriji Plan D, Dizeldorf (“Izložba sa Arto Nurrom”), i u galeriji Zlatno oko u Novom Sadu (“Izložba instalacija i fotografija”). 2008. izlaže u galeriji Fondacije Ilije M. Kolarca u Beogradu (“Izložba crteža-12”), 2009. u galeriji Eugen Lendl u Gracu, Austrija (“If everything happens with the presence, women business, part II”), 2011. ESC Labor galerija u Gracu i izložba (“All things involved in other things”). Rezidencijalni program: 2007. Kulturamt, Dizeldorf, Nemačka. Nagrade: 2006. Prix Special, SNBA, Pariz; Nagrada za najuspesnije umetnicko ostvarenje na umetničkom festival “Sartfest”,Novi Sad; Velika nagrada “Rista i Beta Vukanović”, Fakultet likovnih umetnosti, Beograd. 2005. Nagrada “Sreten Stojanović”, Beograd. 2003. Nagrada “Kuzmanović”, Fakultet likovnih umetnosti, Beograd.

Web site