Where Memory Ends and History Begins

Projekat će se baviti analizom politike sećanja, odnosno pitanjem jevrejskog identiteta posle Holokausta u socijalističkoj Jugoslaviji u periodu 1945-1960. Razmatraćemo veze između sećanja, identiteta, politike, ideologije i migracije u kontekstu socijalističke države, u cilju da pokažemo kako se komemorativne prakse i proces identifikacije identiteta pojavljuju i pozicioniraju. Priča o Jevrejima u Jugoslaviji posle Holokausta je priča o institucionalizaciji značenja prošlosti i sećanja kao i osnova za stvaranje nacionalnog identiteta. Drugi aspekt projekta je jugoslovenstvo medju emigrantima iz Jugoslavije u Izraelu. Jevreji koji su emigrirali 1952. godine sebe nazivaju "poslednjim pravim Jugoslovenima". Fokusirajući se na navedene aspekte, projekat će ponuditi analizu uloge muzeja (kao i javnih spomenika, filmova…) u izgradnji i predstavljanju prošlosti, migracija i identiteta. Ključne institucije sa kojima ćemo saradjivati su: "Jevrejski Istorijski Muzej" u Beogradu i "Nahum Goldmann Museum of the Jewish Diaspora", Tel Aviv, Israel.

Kolektiv: Vedrana Madžar & Nataša Tepavčević

Inventar – Kopfstrasse 16

Inventar - Kopfstrasse 16 je dokumentarni video projekat na kome rade: Vedrana Madžar, Joung-hee Lee, Nikolaus Schrot, Nataša Tepavčević. Projekt "Inventar" zapravo je remake istoimenog filma Želimira Žilnika iz 1975. godine. Koristeći istu formalnu strukturu filma, filmski jezik, želimo da pronađemo paralelu između ekonomskih uslova života migranata i tzv. Gastarbeiter-a danas i pre 35 godina. Film snimamo u delu Berlina koji se zove Neukölln, delu koji je naseljen pretežno strancima, tj ljudima koji su se u Nemačku doselili a orginalno pripadaju različitim etničkim, nacionalnim, kulturnim kontekstima.

Danas, u nemačkim medijima, govori se puno o problemu Nemačke države sa onima koji su se u tu zemlju naseljavali tokom poslednjih 30-40 godina. Razumljivo, retko ćete sresti debate u medijima javnih informisanja o tržišnim uzrocima i političkim uslovima pod kojima su se isti doselili, a jos redje čuti da "nemi aparat" tj "Drugi" progovori o "kvalitetu" svog života. Ako pričamo o problemima koje migracije nose po državu u koju se naseljavaju "stranci" a ne pričamo o uzrocima i uslovima istih, onda ne pricamo o ljudskim pravima vec o goloj ekonomiji koja ljudskih život svodi na apstraktnu dimenziju broja. Ako se pak i pojavi govor "Drugog" u javnom prostoru onda on po pravilu predstavlja upravu onu fantazmatsku sliku/matricu čudovišta/ o drugačijem, egzotičnom. Zašto? Vrlo logično. On biva pozvan od strane države u koju treba de se integriše, da objasni zašto proces asimilacije ili ti "normalizacije" nije tako bezbolno i instant izvodljiv. U ovakvim režiranim situacijama daje se prilika upravo da se još jednom podvuku nepremostive kulturološke razlike iako bi govor onog čiji glas se po pravilu ne čuje u svetu medija, trebao upravo da uspostavi dijalog, obraćajući se sa pozicije "gde mu nije mesto" da pokaže apsurdnost podela na "Njih" i "Nas".

Projekat "Inventar" želi da sredstvima umetnosti kao medija koji uspostavlja komunikaciju, upravo da napravi zaokret u politici predstavljanja. Pozivajući migrante da izvode self-performans u filmu a potom i da komentarišu ne samo "sami sebe na platnu" već i moć kao i slabost umetnosti kao alata da deluje, "popravi" društvo, a prikazivajući isti na području Berlina, projekat "Inventar" ambiciozno će raditi na tome da u uspostavi dialog bez režije.

Re-think the Role of the Social Engaged Art/artist (work in progress), study case: Berlin Biennale

Kolaborativni Projekat:

Nataša Tepavčević & Vedrana Madžar

Tokom 70-ih, umetnici su se borili za re-fokusiranje umetničkog polja delanja, odnosno za izlazak umetničkog rada iz galerija i umetničkih ateljea. Parola je glasila: "The half of the art is context". Danas, umetnički sektor kompletno je postao polje biznisa (dve vrsta moći oblikuju umetničko polje: privatni i trans-nacionalni kapital i sa druge strane politička stremljenja/nacionalne i globalne tendencije). Sponzori su postali novi kuratori umetničkih manifestacija. Njihova uloga nije samo u finansiraju određenih izložbi već oni zapravo odlučuju i o sadržaju onoga što će biti pokazano/izloženo. Produkcija znanja je glavni resurs savremenog kapitalizma.

Šta se dešava kada vlada jedne države, mi kao poreski obveznici finansiramo izložbu koja se zove Berlinsko Biennale, za koju umetnici apliciraju tako što kao deo aplikacije podnose informacije o sopstvenoj političkoj poziciji/pripadnosti određenom političkom programu?

Polazeći od ovog pitanja izvele smo sledeće akcije:

-razgovor (video zapis) sa Barbarom Stevani (osnivačem Artist placement Group-London), pionirom sociajalno angažovane umetnosti; fokus pitanje: Šta je bila ideja socijalno angažovane umetnosti tokom 70-ih a šta danas podrazumevamo pod ovim pojmom

-performans na Institutu za Umetnost u Kontekstu u Berlinu. Studenti su pitani da se javno izjasne o svojoj političkoj pripadnosti

-poslat je email svim političarima koji odlučuju o finansiranju manifestacije "Biennala" u Berlinu. Email je napisan pod istom mustrom kakvu je imao i "Open Call Biennala", što znači da su sponzori zamoljeni da takođe pokažu svoje političko opredeljenje u javnosti, odnosno na manifestaciji koju finasiraju.

O meni

Kolektiv: Vedrana Madžar & Nataša Tepavčević

Vedrana Madžar

2008 završila „Fakultet Dramskih Umetnosti u Beogradu“ sa diplomom „Najboljeg Studenta na Univerzitetu u Beogradu“. Centralne teme njenog umetničkog delovanju su: prisilne migracije, politika sećanja, identitet. Osnivač je kreativnog studija „ARTACTIANS“ gde je kao umetnica radila sa socijalnim grupama. Trenutno živi, radi i studira u Berlinu.

Nataša Tepavčević

2008. završila Likovnu Akademiju u Beogradu.

Od 2010. student na Institutu za “Umetnost u Kontekstu” u Berlinu.

2007-2010 izvodila akcije/radove koji su se ticali Balkansko (Istočno) Evropskog identiteta.

Umetnost vidim kao platfomu za podizanje svesti i uticaj ka društvenim i političkim promenama.

Web site